In 1999 kreeg IAA architecten de opdracht om het bestaande pand te renoveren en een uitbreiding te ontwerpen. Het sheddakencomplex is aan de zuidzijde uitgebreid geweest met een driehoekige vleugel, die begin 21ste eeuw werd gesloopt om plaats te maken voor het laboratoriumgebouw van TNO. De uitbreiding werd een moderne en contrasterende aanbouw: een eenvoudig, rechthoekig volume, dat los staat van het historische pand. Deze abstracte doos heeft zijgevels van steen en een voorgevel van glas gevat in een betonnen omlijsting met staaldoek ervoor. De school heeft daardoor tegenwoordig een U-vormige plattegrond, die de voormalige ‘leerfabriek’ omsluit.
De rijksmonumentale De Maere bleef grotendeels in tact, maar de twee meest oostelijke traveeën van de ‘leerfabriek’ zijn toen gesloopt en de lage shedhal is gerenoveerd. De oorspronkelijke constructie en sheddaken zijn behouden gebleven en de gevels zijn ingevuld met hout en glas. Op enkele plaatsen zijn daarvoor ook hulpconstructies met zware balken gemaakt, zoals in de aanslui- ting van de gang op de achtergevel van het schoolgebouw.
Door het verdwijnen van de oorspronkelijk aanwezige dwarswanden is het karakter van de ‘leerfabriek’ veranderd en krijgt dit deel meer het karakter van een fabriekshal. In plaats van lokalen treffen we hier nu grotere ruimten met doorzichten langs kolommen aan. De centrale gang is gebleven; alleen al om constructieve redenen is het een belangrijk element. Door het verdwijnen van de wanden is de gaafheid van dit deel wel aangetast. Maar een sheddaken- complex met vakwerkliggers die op langswanden steunen is anderzijds ook geen sterk concept. Met de kolommenstructuur die nu is ontstaan, heeft dit deel misschien wel aan kracht gewonnen.