Al een eeuw is De Maere in Enschede een school. Trudy Vos, lid van het College van Bestuur van ROC van Twente, wijst er in de Tubantia van 6 april 2022 op dat de school is genoemd naar een vluchteling. De betekenis daarvan is actueler dan ooit.
We hebben een jubilaris! Dit keer is de jubilaris geen persoon, maar een gebouw. Een gebouw dat de naam draagt van een naar Twente gevluchte Belgische textielfabrikant: De Maere. 100 jaar geleden gebouwd als eerste en enige hogere textielschool van ons land en daarmee een belangrijke grondlegger van Saxion Hogescholen. En nu een prachtige monumentale ROC van Twente-school met creatieve opleidingen. 100 jaar innovatie en creativiteit! Zou Willem Wilmink nog onder ons zijn, had hij de jubilaris ongetwijfeld poëtisch in het zonnetje gezet.
Belgische opstand
Wie was De Maere? Orangist Charles Louis de Maere koos in 1832 na de Belgische opstand en afsplitsing van Vlaanderen eieren voor zijn geld. Hij vertrok naar Nederland en zocht naar een regio boven de rivieren – je wist maar nooit wat er met Brabant zou gebeuren – waar ze hard konden werken en wat met techniek hadden. En zo belandde hij in Lonneker/Enschede. Naar verluidt troffen Willem de Clerck – toenmalig directeur van de nog steeds bestaande De Maatschappij (voor handel en nijverheid) –de Engelsman Thomas Ainsworth (textieltchnicus) en De Maere elkaar in het café -zo ontstaat innovatie- en introduceerden gezamenlijk nog meer technisch vernuft naar onze nijvere regio.
Industriële hart
Twente groeide en bloeide. Het Enschedese inwonertal vervijfvoudigde. Mensen kwamen overal vandaan, waaronder in die tijd uit Duitsland en België. Twente werd samen met de metaalindustrie in Hengelo het industriële hart van Nederland.
De Maere speelde een grote rol in de scholing en verbetering van werkomstandigheden in de textielindustrie. Er moest goed opgeleid personeel komen, zodat geïnnoveerd zou blijven worden. Dat gedachtengoed plantte hij, maar vervolgens koos hij ervoor in 1856 terug te gaan naar zijn geliefde Vlaanderen. Hendrik Jan van Heek kocht de inboedel en zette het werk voort. En zo kwam het dat architecten van de gemeente Enschede de opdracht kregen twee scholen te bouwen. De Ambachtsschool aan de Boddenkampsingel en De Maere in de toenmalige stadsweide (het buitengebied) van Enschede. Als je de gebouwen bezoekt zie je overal het logo van Enschede. Eens Een logo dat meer dan een eeuw stand houdt! Eind jaren ’90 zou De Maere gesloopt worden ter faveure van een parkeerterrein. De studenten anno 2022 er nu les krijgen zijn het erover eens: fijn dat dat niet gebeurd is en het nog steeds een school is!
Ook nu komen hardwerkende talenten naar onze regio. En gezien de vacatures die er in overvloed zijn kunnen we de mensen die mogen blijven goed gebruiken. Doen we dat ook? Ik sprak vorige week met een echtpaar uit Iran. Ze volgen bij ROC van Twente 10 uur per week taallessen. Ik vroeg hen naar het beroep dat ze in Iran uitvoerden. De man was loodgieter en zou dolgraag zijn vak weer willen oppakken. Voor taalontwikkeling is dat natuurlijk ook het beste en loodgieters kunnen we wel gebruiken. Maar helaas…. Het lukt hem niet aan een baan te komen. Terwijl aan de andere kant werkgevers rammelen aan onze poorten om talent. Ergens gaat hier iets mis. Zijn we ons er voldoende van bewust dat jong talent in onze vergrijzende regio niet voor het oprapen ligt en we onze bakens zouden kunnen verzetten naar talent dat er ook is?
Leren van de geschiedenis
Hoe dan ook. Na alle corona perikelen zijn we wel toe aan het vieren van het 100-jarig jubileum van De Maere. Opdat de verhalen die de muren zouden kunnen vertellen tot leven komen en we blijven leren van de geschiedenis van ons mooie Twente!